یــا مَــن یَعــلَمـُ مُــرادَ المـُــریـدین ...
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۹ (۱)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۲)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱)
- بهمن ۱۳۹۷ (۸)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۲)
- دی ۱۳۹۴ (۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۷)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۸)
آخرین مطالب
-
۹۹/۰۶/۱۱درباره حریم خصوصی WhatsApp
-
۹۹/۰۱/۱۶ر بات های برتر اینستاگرام
-
۹۷/۱۲/۰۶کوتاه، مختصر، مفید....
-
۹۷/۱۱/۲۸آدم برفی (سنتور)
-
۹۷/۱۱/۲۶اینستا مینستا
-
۹۷/۱۱/۲۶هرچی:|
پیوندهای روزانه
یــا حِــرزَ مَــن لـآ حِــرزَ لَـهُ ...
حســآبی دسـت ُ پــآ گــم کرده بود ...
دسـت ُ پـآ گــــم کرده بــود ...
دسـت ُ پـآ گــــم کرده بــود ...
دسـت گـــم کردهــ بــود !
از خجـــآلت ؛
دســت ُ پــآ گـــم کــرده بــود ...
دســت گــم کردهــ بود ...
[بـآز هــم اعتمـآد بــه نفــس دارمــ کــه پخــش می کنــم ــشان این نوشتــه هآم را]
+دســتــآتو قــدم قــدم
از رو زمیـــــن
برمیـــدارم
مــث آیــه های قـــرآن
روی چشمــ ـَم
میـــذارمـــــ
[تو رآه دیــدن لشکـــر ِ حســین (ع) می ایسته ، یه چیــزی برمیــداره . هی می ایســته...]
پــآشـــو ای شیـــر ِ نــر ِ امـّـ ِ بنیــــن ...
[میخوآیـــن همــه با همــ بگیـــم ؟ کمــک کنیــم بــه آقــآ ! شــآید اینــدفعــه پــآشد خدآ رو چــه دیــدی...]
پــآشــــــــــو ای شیــــر ِنــــر ِ امــّـــ ِ بنیــــــن ...
دورمـــون لشگـــــر ِ گرگــــآ رو ببیــــن ...
مَــــن بمیــــرم صورتـــت خــآکی شــده ...
[آخــه وقتــی آدمــ از اســب میخــواد بیفــته ؛ دســت داشــته بــآشه ، حــآئل می کنــه ... ولـــی وقتــی دستـــی نیســـت ... انقــد گریــه کــرد امـآم حسیــن (ع) کنــآر ِ بــدن ِ عبــّـآس (ع) ، راوی میگــه نعــره ای که حسیـــن (ع) کنـآر ِ عبــّـآس (ع) زد ، کنـآر ِ هیــچ شهیـــدی نزد...]
مَـــن بمــیـــرم صـورتـــت خــآکــــی شـــده ...
دیــدم از دور چــه جــوری خــوردی زمیـــــن ...
پـــآشـــو ...
خـــدا اون روزو نیــآره بی تـــو مَـــن زنــده بــآشم ...
چقــَــدَر کـــم شــده قــد ِ رشیــــد ِگــــل دآدآشــم ...
+فــرمودند وقتــی به امـّــ البنــین گفتــن عـُـون ــِتو کشتــن ، گفــت فدآی سـَــر ِ امـآم حسیــن (ع) ! جعفــرتو کشـتن ، فدآ سَــر ِ امــآم حسیــن (ع) ! از امــآم حسیــن (ع) بگــو . گفتــن خـآنوم عبـّـآس (ع) ــَم کشتــنآ . گفــت بــابا میگــم همــه هســتی فدآ ســر ِ امــآم حسیــن (ع) ، از حسیــن (ع) بگــو ! هیــچی نگــو هیــچی ... فقــط از حسیــن (ع) ...
انگــآر بعــد ها که رفــت کنــآر ِ بقیــع ، کنــآر ِ اون چهـآر ِ قبــر نشســت ، تـآزه اون موقـــع فکــر کرد که ایــن بشیــر چی گفــت ؟ گفــت عمــود ؟ بـآورم نمیشــه . محـآله کسـی بتـونه عمــود بزنـــه ...
+رو تــن ِ پـآره ی مشــک مـونده هــنوز جـآی لبــآت ...
دردمـــ اینــه که دآدآشــ ! غــرقه به خــونه ، مژهــ هـآت ...
[تیــر ِ ســه شعــبه ، ســه تا پیــکـآن داره ! فــرودش آســونه امــا ...]
زنـــــی دیـــدم که در گــودال می رفــت
پریـــشــآن خــآطـر ُ احــوال مــی رفـــت
گــلـــی گـــــم کردهـــ بــود امـآ بمیــرم
به هـر گــل میرسیــد از حآل می رفــت
یــآ خَیــرَ النــّـآصِـــرین ...
یک نفــر نیســت که لبــّیک بگــوید
مَـــن ُ این درد ِ عظیـــم ِ فرجــت را ...
یـآ کــه حتــی نگهــی کوتـه ُ ســآده بکنــد
بـه دلــ ِ خستــه ُ زآر ِ مَــن ِ تنهــآ ُ شکســته ...
که پـُــر از زخــم ...
پــُـر از زخــم ...
پــُـر از زخــم شده بـآل ُ پر ِ پروآزم ...
ای خــــــــدآ ...
نیســت گریزی ُ فرآری ...
که پــُر از مـآتم ُ اندوه ُ غــم ُ غصــه شده دســت ِ دعــآیم ...
بــه خدآ خستــه شــدم ای به فدآی رخــ ِ مـآهت ...
جگــر ِ گوشــه ی زهــرا (س) ...
گـــــل ِ نرگـس ...
تــُـو بیــآ ...
مَــن به فدآی رخــ ِ مــآهــت ...
+چــرت ُ پــرت نوشــته ایم ُ با اعتمــآد به نفــس ِ کــآمل پخــش کرده ایم ! :)))
چـه روزها که یــک به یــک غروبــ شد نیـآمدی
چـه بغــض ها که در گلــو رسـوب شــد نیـآمدی
خلیــل ِ آتشیــن سخن ، تبــر به دوش ِ بت شکن
خدآیمـآن دوبـآره سنــگ ُ چــوب شــد ، نیــآمدی
برآی مـآ که دلشکـــسته ایـم ُ خستــه ایم ، نه
برآی عــده ای ولـــــی چــه خــوب شد نیـآمدی
تمــآم روزهـآی هفتــه را در انتظــآر ِ جمعــه ام
دوبــآره صبــح ، ظهـــر ، غــروب شد نیـآمدی ...
+
هر دو دلگیـــرند .
یکــی ایــن :
ای اهــل ِ حــرم میــر ُ علمــدار نیــآمد ...
یکــی این :
ایــن جمعــه هــم رفــت ولــی یـآر نیـآمد ...
یا نـآصــِرَ کــُـلّ مَخــذُولٍ ...
پیچیــده شمیــم ــَت همــه جـآ ای تَــن ِبــی سَــر
چون
شیشۀ
عطـــــری
که ســرش
گــــــمـــــــــ
شــــــــدهــــــ
بــــــــآشــــــد ...
شیعَتـی مَهمــآ شَرِبتـُـم مـآءَ عَــذبــ ٍ فـَاذکـُرونی
اَو سَمــــِعتــُم بِغَــریــبــ ٍ اَو شــَهیــد ٍ فــَانـذُبونی
لَیتَکــُـم فـی یَــوم ِ عـآشـُـورا جَمیـعـاً تَــنظُــرونی
کَیــفَ اَستَســقی لِـطِفــلــی فَــاَبـَوا اَن یَرحَــمونی
مَــن شــهیــد ِ کربــلـآیم سَـــر بریــده از قـفـآیمــ
+سه سـآله دختــر که کتــک نداره ... :(
بســم الله الرّحمــن الرّحیــم یا حسین
و فدینــآهُ بذبــح العظیـــم یا حسین
کربـلـآ یا حسین
نیــنوا یا حسین
شهادتیــن همه سینه زنا یا حسین ...
+در اینتــرنت سرچــی بفرمـآییــد : ashoura . این ــَست عـآشــورای حسیــنی ؟!؟
*فـآطمــه بیــن ِ دَر ُ دیــوار می گویــد حسیـــن ...
یا حَبیــبَ البــآکیـــن ...
سلام ! :]
هیــأت بودیــم ! مسجــد امیــر . اول ــِش سخنـرانی ِ حـآج آقا علــوی ِ عزیز:] بود ...چه حرفای قشنـــگی میزد ... وای اصــن فــوق العــآده ــَس این بشــر ... خیلــی حرفــآ می زد !
مثلــاً میگفــت آدمــآی مومن در برابر خدا صبــر دارن (کلمه ای که گفت یادم نیست . صبر نبود . ولی یه چیزی تو همین مایه ها بود خب :))) وقتی یه اتفـآقایی می افته براشون که میدونن متناسب با اونـآ نیست ، شکایت نمی کنن . حالا یا بخاطر ِ اینکه عاشق ِ خدآن ، یا اینکه محبـّـت شون به خدآ زیاد و یا ... ! ولی یکی هست که مقامش بالــآتره . اون فرد در برآبر ِ خدآ تسلیــمه ! اونقـــدی که اصلــاً دیگه خودش رو فراموش می کنه ! دیگه براش خوشنــودی ِ خودش ُ تحمــل ِ مشکلـآت ُ اینهــا هیــچ معنــی نداره !
عــآدی بودن هنــر نیست ، هنــر ، عــآلی بودن (در برابر ِ خدآ) ـَـست !
اصــن حـآج آقــآ علــوی فرشــته ـَست ! فرشــته ...
دو تا دوســت روبـروی من نشســته بودن ! یکیشــون چـآدری بود ، اون یکــی مانتویی ! دختــر چادریه هی میگفــت فلـآنی رو دیدی چطــوری بود ؟ دیـدی چیکـآر کرد ؟ هی غیبــت می کرد ! دختــر مانتوییه هی می گفت عه غیبــت نکن دیگــه انقــد . لااقل از امـآم حسیـــن (ع) خجـآلت بکش اینجــآ تو روضــه ـَش غیبــت نکن ...
میخوآم بگم که هــر چـآدری قدیســه نیست ! و هــر مانتویی خرآب نیست !
حســـن خلــج چیکـآر کرد امشــب ... تعریــف می کرد که چنــد ماه پیش کربلــآ بوده . یکــی از خدآم ِ حرم ِ حضرت ابوالفضل براش مستقــیماً تعریف کرده که :
شب بود . داشتیــم زوّار رو از حرم بیــرون می کردیمــ ُ درآ رو می بستیــم ! وقتــی که حرم دیگه خلوتــ شده بود تقریــباً ، یه خـآنوم ِ عرب ، از این عربــ های بیـآبانی ، اومــد توی حرم حضــرت ابوالفضــل ! من هی هر چــی گفتم که خانوم بیـآ برو بیرون داریم درآ رو می بندیــم ، اصن توجهی نمی کرد ! انگــآر که نمی شنیــد . رفته بــود چسبیــده بود به حرم حضــرت ابوالفضــل . من دیگــه دیــدم خیلی حالــش بده ، ولش کردم ُ گفتم بذآر بنده خدآ رو اذیــت نکنم .اومدم کنـآر دیدم بقیــه ی خدّام ، رفتن دورش که برو بیرون درآ رو میخوایم ببندیــم . من که از همشــون بزرگتــر بودم ، رفتــم گفتم حـالـآ شما بریــن بقیــه کارا رو بکنیــن ، من خودم یه ســآعت دیگه بیــرونش می کنمــ ! اونا هــم رفتن ! رفتــم نشستــم یه گوشــه ای ُ حوآســم رو دادم بهــش . بچــه ــَش رو بغــل کرده بود ، دور ِ حرم ِ حضــرت ِ ابوالفضــل می چرخید .. می دویید .. گریه می کــرد ُ حرف میزد ُ دعـآ می کرد .. یه مدت گذشت ، خستــه شد . بچــه ـَش رو گذاشــت رو زمین ُ خودش شروع کرد دور ِ حرم دوییدن و طوآف کردن ...
رفتــم که به بقیــه کارا برسم . یه زمـآنی گذشت . برگشتــم دیدم چـآدرشو کشیــده رو ســرش ، چسبیــده به حرم ، بچه هم کنارشه . رفتم صداش کردم ، خانوم پاشو درآ رو ببندیم . صداش کردم ، جواب ندادم ... بـآز صداش کردم ، جوآب نداد . بار ِ سوم صدآش کردم ، هیــچ جوابی نداد . عصبـآنی شدم . چادرشو گرفتم کشیدم کنـآر ، گفتم لااقل پـآشو بچه ــَتو بغل کن داره دست ُ پـآ می زنه ! تا اینو گفتم ، یهو چشمـآشو باز کرد گفت : ینــی زنــده شد ؟!؟!؟
اصــن من اینــو شنیـدم ، می زدمــ خودمــو ... یا ابوالفضــل عباس ...
*امـآم حسیــن (ع) فکــر کنمــ که میخوآد دستــم رو بگیــره ! :) فردآ قراره برم برای صبحـآنه ی گریـه کنان امـآم حسیــن (ع) کـآر کنم ُ نوکری ـشونو بکنم ... اصــلاً یــک حـآل ِ عجیــبی ــست ... :):
+بیـــن ِ رنگ ها ، چرا برای رنگ ِ نوشته ها ، رنــگ ِ بنفــش ندارد ؟ :| تــرک بگویــم اینجـآ را بخـآطر ِ این اهــآنت ــِشان ؟ :|
پاشــو از جـآ که دیگه دخترم آوآره نشــه ...
تا میــون ِ این سپـآه ، صحبــت ِ گوشواره نشه ... :(