بنفش ترین پآییزکِ دنیآ . :)

یــآ خَیــرَ النــّـآصِـــرین ...

یک نفــر نیســت که لبــّیک بگــوید

مَـــن ُ این درد ِ عظیـــم ِ فرجــت را ...

یـآ کــه حتــی نگهــی کوتـه ُ ســآده بکنــد

بـه دلــ ِ خستــه ُ زآر ِ مَــن ِ تنهــآ ُ شکســته ...

که پـُــر از زخــم ...

            پــُـر از زخــم ...

                    پــُـر از زخــم شده بـآل ُ پر ِ پروآزم ...

ای خــــــــدآ ...

نیســت گریزی ُ فرآری ...

       که پــُر از مـآتم ُ اندوه ُ غــم ُ غصــه شده دســت ِ دعــآیم ...

بــه خدآ خستــه شــدم ای به فدآی رخــ ِ مـآهت ...

     جگــر ِ گوشــه ی زهــرا ^(س) ...

           گـــــل ِ نرگـس ...

تــُـو بیــآ ...

    مَــن به فدآی رخــ ِ مــآهــت ...

+چــرت ُ پــرت نوشــته ایم ُ با اعتمــآد به نفــس ِ کــآمل پخــش کرده ایم ! :)))

چـه روزها که یــک به یــک غروبــ شد نیـآمدی

چـه بغــض ها که در گلــو رسـوب شــد نیـآمدی

خلیــل ِ آتشیــن سخن ، تبــر به دوش ِ بت شکن

خدآیمـآن دوبـآره سنــگ ُ چــوب شــد ، نیــآمدی

برآی مـآ که دلشکـــسته ایـم ُ خستــه ایم ، نه

برآی عــده ای ولـــــی چــه خــوب شد نیـآمدی

تمــآم روزهـآی هفتــه را در انتظــآر ِ جمعــه ام

دوبــآره صبــح ، ظهـــر ، غــروب شد نیـآمدی ...

+

هر دو دلگیـــرند .

یکــی ایــن :
ای اهــل ِ حــرم میــر ُ علمــدار نیــآمد ...

یکــی این :
ایــن جمعــه هــم رفــت ولــی یـآر نیـآمد ...