یــآ عَظیـــمَ الــرِّجــآء ...
خواستــم ســآیه ی ســرت بشـوم
شـــوق بر دیــده ی ترت بشــوم
نــذر کردمــ که مـآدرت بشــوم
نــذرها کردم ُ شــدی پسـرم ...
تا کـه چشمـــت به روی مـآ وا شد
ســر ِ بوسیــدن ِ تو دعــوا شد
پــدرت با غــرور بـآبـآ شد
خــواستم تا به آسمــآن بپـرم ...
وقــت ِ شــش مـآهگیــت خندیدمـ
از گلــویت ســتــآره می چیـدم
تا علــی اصغــرم شدی دیــدم
چقــدر تیـــــر میکشد جگــرم ...
میشــدی در گذآر ِ ثانیــه ها
نوجــوان پـآ به پـآی مرثیــه ها
قــآسم ِخــوش صدآی تعــزیه ها
فکــرها می دویــد توی سرم ...
آب ِ زمزمــ تو را خوراندمـــ تا
پـآی روضــه تو را نشـآندم تا
ان یکـآد الذیـــن خواندم تا
روزگـآری ثمــر دهد ثمــرم ...
راه رفتـــی تو در برآبر ِ مَــن
شـآنه ــَت می رســید تا ســَر ِ مَــن
قــد کشیــده ِ علــی اکبـــر ِمَــن
خــوب شـد ، می شوی دگر سپــرم ...
تا کــه دیــدم جوآنی ُ شـآدی
رفتــه بودمــ به فکــر ِ دامـآدی
گفـتم امــا به خنــده افتـادی
از نگــآهت نشــد که بو ببــرم ...
بــار گــرم ِ بگــو بخنــد شدی
روی زآنــو کمــی بلنــد شدی
با ظــرافت گلــآیه منــد شدی
"مگــر از نذرهـات بی خبـــرم؟!" ...
لــرزه بر استکــآن ِ مَــن افتـاد
ســوز بر استخــوان ِ مَــن افتاد
خنــده ها از دهــآن ِ مَــن افتاد
آمــد انگـآر خــم شود کمــرم ...
فکــر کردم چرآ تـُـو را دارم
یــآدم آمـد که نـذرها دارم
برو مـآدر ... برو هوآدارمـــ
برو بیـــن ِ مدافعـآن ِ حــرم ...
وقتی یه بــآنویی رو دیــدم که رفـته به عنــوان ِ پزشــک برای دفــآع از حــرم ، امیــدم بیشــتر شد ... که حتــی یک درصــد مَــن هم برمـــ ... ان شــآء الله ...
احوآل ِ خــود به گریــه ادا می کنیــم مــآ ...
+نشد که برمــ کربلـآ ... ان شـآء الله که برم جهـآد ...
